Η κρίση της Dundee United: Από τα όνειρα στην απογοήτευση

Η κρίση της Dundee United: Από τα όνειρα στην απογοήτευση

Η κοινή πεποίθηση λέει ότι δεν πρέπει να ξυπνάς έναν υπνοβάτη. Φαίνεται ότι το ίδιο ισχύει και για την Dundee United, καθώς λίγοι στην ομάδα φαίνονται αρκετά γενναίοι για να δώσουν το ισχυρό ταρακούνημα που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται.

Αυτή τη στιγμή, θα ρίσκαρα ευχαρίστως τις λαϊκές κατάρες και θα τους ξυπνούσα από την έκσταση τους, αν αυτό μας σταματούσε από το να πέσουμε στη ζώνη υποβιβασμού.

Η απόδοσή μας δεν είναι απλώς κάτω του μέσου όρου, είναι εντελώς εκτός κλίμακας. Ξεκινήσαμε τη σεζόν ονειρευόμενοι ευρωπαϊκές βραδιές, φανταζόμενοι ταξίδια σε λαμπερές πόλεις όπως η Βιέννη.

Αντίθετα, κατευθυνόμαστε προς μια ρομαντική Παρασκευή βράδυ στο Dunfermline, αναρωτώμενοι πού πήγαν όλα στραβά. Είμαστε τρομεροί. Επώδυνα, θεαματικά, βραβευμένα τρομεροί… αυτή τη στιγμή.

Το πιο παράξενο είναι ότι έχουμε παίξει καλά κατά καιρούς. Σύντομα. Σπάνια. Τόσο λίγες φορές που αναρωτιέμαι αν το είδα πραγματικά.

Πρόσφατα, όμως, είναι σαν τσίρκο. Έχουμε τερματοφύλακες που εμπνέουν τόση εμπιστοσύνη όσο μια καρέκλα με τρία πόδια, αμυντικούς που φαίνονται αλλεργικοί στην μπάλα, ένα κέντρο που έχει γίνει ουσιαστικά 'Panutche Camara και οι μπερδεμένοι βοηθοί του', και επιθετικούς που δεν δημιουργούν αρκετή απειλή για τις αντίπαλες άμυνες.

Δεν χρειάζεσαι δίπλωμα προπονητή της UEFA για να δεις πού πηγαίνει αυτό. Οποιαδήποτε ομάδα με τόσα προβλήματα δεν ανεβαίνει στη βαθμολογία, αλλά πέφτει.

Και το καλοκαιρινό μεταγραφικό παράθυρο; Ήμασταν ενθουσιασμένοι. Νομίζαμε ότι είχαμε κάνει μια μεταγραφική επιτυχία. Επαινούσαμε την ομάδα σαν να είχαν εφεύρει ξανά τον τροχό.

Τώρα οι ίδιοι παίκτες έχουν 'εγκατασταθεί' και μοιάζουμε λιγότερο με ομάδα και περισσότερο με ομαδικό έργο όπου κανείς δεν θέλει να δουλέψει.

Οι μισοί δεν φαίνονται καν να θέλουν να παλέψουν, κάτι που είναι απαραίτητο στο σκωτσέζικο ποδόσφαιρο, όπου ο καιρός μόνος του προσπαθεί να σε ρίξει κάθε Σαββατοκύριακο.

Είναι όλα λίγο ζοφερά, για να το θέσουμε ήπια. Αλλά, ο Άγιος Βασίλης δεν έχει εμφανιστεί ακόμα. Υπάρχει χρόνος. Αν μπορούσε ο μεγάλος να αφήσει έναν ικανό τερματοφύλακα κάτω από το δέντρο, και ίσως έναν αμυντικό με παλμό, ίσως να σώσουμε κάτι.

Όπως έχουν τα πράγματα, όμως, η πρώτη εξάδα φαίνεται τόσο ρεαλιστική όσο το να πάει η United στην Αμερική τον Ιούνιο για να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ο Paul McNicoll μπορεί να βρεθεί στο Dode Fox Podcast

Συμπέρασμα