Η Αποδοχή της Πραγματικότητας για τον Ραφαέλ Λεάο

Είναι μάταιο να ζητάμε από τον Ραφαέλ Λεάο να ωριμάσει και να δουλέψει πιο σκληρά, καθώς η Σούζι Καμπανάλε έχει συνειδητοποιήσει ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ.

Κάθε λίγους μήνες, η συζήτηση επανέρχεται, με τους ίδιους επικριτές να επισημαίνουν ότι αυτή είναι η σεζόν που ο Λεάο θα ανέβει επίπεδο, θα δουλέψει για την ομάδα, θα αμυνθεί και θα είναι πιο τακτικά ευέλικτος. Όπως σωστά επεσήμαναν οι Αντριέν Ραμπιό και Αλεσάντρο Φλορέντσι, είναι 26 ετών και δεν μπορεί πλέον να θεωρείται νέος παίκτης που αναζητά τον δρόμο του. Ας αποδεχτούμε ότι αυτός είναι και πάντα θα είναι.

Ο Ραφαέλ Λεάο δεν μπορεί να αλλάξει

Πόσα χρόνια συζητάμε για τον Ραφαέλ Λεάο; Δεν ξέρω τι δίνει στους ανθρώπους την εντύπωση ότι μπορεί να γίνει συγκεντρωμένος και αφοσιωμένος παίκτης που θα βοηθήσει στην άμυνα και θα ενωθεί με το κέντρο. Αυτό θα αναιρούσε όλα τα θετικά του παιχνιδιού του, όπως οι ξαφνικές εκρήξεις ζωής και το χαμόγελο στο πρόσωπό του. Αν του αφαιρέσουμε αυτά, μένει μόνο η ταχύτητα και η συνήθως κακή του τελείωση.

Αν η Μίλαν θέλει ο Λεάο να είναι πιο συνεπής μπροστά από το τέρμα, τότε η χρήση του ως κεντρικού επιθετικού δεν είναι απαραίτητα η λύση. Του αρέσει να τρέχει προς τους αντιπάλους, κάτι που απαιτεί χώρο, και δεν θα τον έχει όταν είναι ο πιο προωθημένος παίκτης στο γήπεδο. Δίνοντάς του επιπλέον καθήκοντα, όπως να παρακολουθεί τη γραμμή του οφσάιντ, θα μειώσει την ήδη περιορισμένη συγκέντρωσή του.

Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι ο Λεάο δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα παραγωγικός. Μόνο δύο φορές σε έξι σεζόν έφτασε σε διψήφιο αριθμό γκολ στη Serie A και δεν βλέπω να αλλάζει αυτό σύντομα. Όσο περισσότερη επιπλέον δουλειά του δίνουμε, τόσο λιγότερο θα είναι έτοιμος να σκοράρει όταν έχει την ευκαιρία.

Έτσι, είτε η Μίλαν και ο Μαξ Αλέγκρι αποδέχονται τον Λεάο όπως είναι, είτε μπορούν να τον πουλήσουν στην Premier League για ένα υπερβολικό ποσό. Η ταχύτητα του παιχνιδιού εκεί μπορεί να του ταιριάζει καλύτερα, με λιγότερες ευκαιρίες για απόσπαση και λιγότερη άμυνα. Το χειρότερο σενάριο είναι να συνεχίσουμε αυτή την ετήσια ρουτίνα απαιτήσεων για αλλαγή που απλά δεν είναι στη φύση του.

Συμπέρασμα